İyi bir espri yaptığımızı düşündüğümüzde,karşıdan gelecek tepkiye bağlı olarak,kahkaha koy vermeye hazır bir vaziyette bekleriz .Hemencecik ortamdaki insanları bir bir süzüveririz.Gülümseyip geçmekle kahkaha koy vermek arasında gidip geliriz.Esprimizin o an için dünyanın en büyük şakası olduğuna canı gönülden inanmamıza rağmen kahkahayı koparmak için desteğe ihtiyacımız vardır.Eşek gibi sırıtarak heyecanla bizi dinleyen,bizi duymuş olma ihtimali olan herkesle göz teması kurmaya çalışırız.O anlarda insandan çok eşeğe benzediğimizin farkında olmayız.En kötüsü yaptıklarımızı bilinçsizce yapmamız,halimiz ve hareketlerimizin farkında olmayışımızdır.Aslında çoğu kez o şakadan sonrasını hatırlamayız bile.O kadar komiktir ki  şaka,sonrasında kontrolümüzü kaybederiz.Zafer sarhoşluğuyla ağzımız hafif açık kalabilir ve dilimiz ağzımızdan dışarı sarkabilir.